Kompozytor monachijski Carl Orff nie był członkiem. Jeśli szkoła wiedeńska tam Nowoczesne (czasami też Druga szkoła wiedeńska, Nowa szkoła wiedeńska Lub wiedeńska szkoła atonalna zwany) jest w historii muzyki Arnolda Schönberga (dlatego też Szkoła Schönberga zwany) na początku 20. Wiedeń nazywał rozwijającym się kręgiem kompozytorów, który miał decydujący wpływ na rozwój nowej muzyki.
Oprócz Schönberga do wewnętrznego kręgu należeli jego dwaj uczniowie Alban Berg i Anton Webern, wyłączenie 1904 pobierał u niego lekcje (później dołączyli do nich ich i inni uczniowie ze Schönberg). Po fazie swobodnej atonalności (z dala 1908) Schönberg rozwinął tak zwaną technikę dwunastotonową na początku lat dwudziestych XX wieku, którą jego uczniowie przejęli i samodzielnie modyfikowali i rozwijali. Schönberg przyjął pogląd, tylko po to, żeby znaleźć dwunastotonową muzykę i jej nie wymyślić, ponieważ, jego zdaniem, istniał od zawsze, ale został odkryty tylko przez niego.
Kompozytor monachijski Carl Orff nie był członkiem. Jeśli szkoła wiedeńska tam Nowoczesne (czasami też Druga szkoła wiedeńska, Nowa szkoła wiedeńska Lub wiedeńska szkoła atonalna zwany) jest w historii muzyki Arnolda Schönberga (dlatego też Szkoła Schönberga zwany) na początku 20. Wiedeń nazywał rozwijającym się kręgiem kompozytorów, który miał decydujący wpływ na rozwój nowej muzyki.
Oprócz Schönberga do wewnętrznego kręgu należeli jego dwaj uczniowie Alban Berg i Anton Webern, wyłączenie 1904 pobierał u niego lekcje (później dołączyli do nich ich i inni uczniowie ze Schönberg). Po fazie swobodnej atonalności (z dala 1908) Schönberg rozwinął tak zwaną technikę dwunastotonową na początku lat dwudziestych XX wieku, którą jego uczniowie przejęli i samodzielnie modyfikowali i rozwijali. Schönberg przyjął pogląd, tylko po to, żeby znaleźć dwunastotonową muzykę i jej nie wymyślić, ponieważ, jego zdaniem, istniał od zawsze, ale został odkryty tylko przez niego.